Komt die dag nog?
Ik weet niet hoe het met u is, maar ik heb de afgelopen weken lastig gevonden.
De verhalen die we hoorden op de zondagochtend gingen steeds over de dag dat alles afgelopen zou zijn, dat het oordeel zou komen en dat de boosdoeners zouden worden gestraft.
Vandaag is het eigenlijk niet veel anders.
We worden opgeroepen om waakzaam te zijn, want de Zoon des Mensen zal komen op een moment dat niemand kent. Als een dief in de nacht.
Nu kan ik me voorstellen dat je een keer een week of wat ’s nachts opblijft als de politie waarschuwt tegen inbrekers in de buurt, maar als de code oranje van de buurtpreventie al ongeveer tweeduizend jaar geleden werd ingesteld valt het niet mee om de waakzaamheid vol te houden.
Ik denk dat de eerste christenen, die de eerste hoorders waren van deze verhalen, echt geloofden dat ze de terugkomst van Jezus nog bij leven en welzijn zouden meemaken. Het zou een kwestie van een paar jaar zijn, zoiets.
Maar we weten allemaal wel dat de dag van het grote oordeel, waarop de wereld vernietigd zou worden door vuur en zwavel, nog niet is gekomen.
Wat kunnen we dan met deze verhalen?
Ik denk dat we deze verhalen moeten lezen als een oproep om je geloof serieus te nemen.
Waakzaam zijn betekent dan niet onverschillig zijn, niet de dingen maar op zijn beloop laten, niet je geloof als een hobby zien, maar je geloof serieus nemen.
Je geloof dat het uiteindelijk goedkomt met de wereld en de mensheid
Je geloof dat het zin heeft om het goede te blijven doen, ook al zie je daar de zin niet altijd van in. Sla de krant maar open of zet de tv maar aan een probeer dan te geloven dat het zin heeft om naar het goede te blijven streven.
Missie Sint Paulus
Iedereen moet zelf een weg zoeken om het eigen geloof serieus te nemen, maar ik wil vandaag vertellen dat Missie Sint Paulus daar misschien een handje bij kan helpen.
Via Missie Sint Paulus hebben wij kerkgangers contact met mensen ver weg ,die in een weerbarstige werkelijkheid aan het ploeteren om situaties van achterstand, onrecht en armoede te verbeteren.
Meestal vragen ze ons gebed. En vanuit Missie Sint Paulus willen we gelovigen overal in het land ook oproepen om te bidden. We willen de mensen ook de gelegenheid geven om te laten zien dat ze het menen wat ze bidden, door een gift te geven.
Een beetje geld doet vaak wat zakelijk aan, maar aan de andere kant van de wereld wordt financiele steun vaak ook gezien als een resultaat van de werking van de Heilige Geest, de verhoring van gebed. Ze hebben daar ginds gebeden en nu worden hun gebeden verhoord.
Ik ben door mijn werk bij het Zeister Zendingsgenootschap vaak uitvoerig bedankt voor de giften die via het ZZg gegeven werden en even vaak werd me verteld dat de Heilige Geest ons gebruikte om het project te zegenen.
Dan kon ik natuurlijk wel zeggen dat we erg ons best hadden gedaan om fondsen te werven, maar ik zag al gauw in dat het eerlijker is om die steun inderdaad te zien als het werk van de Heilige Geest. Op een of andere manier waren wij geïnspireerd om te vertellen of te schrijven over een project en op een of andere manier hebben mensen dat gehoord en gelezen en ervaren dat ze erbij betrokken wilden zijn.
Ik merkte ook iets anders. Natuurlijk kan een klein projectje nooit de situatie in een heel gebeid duurzaam verbeteren. Maar voor een bepaalde groep mensen is het wel degelijk een tastbare verbetering en het is ook een teken dat het goed kan komen met het geheel. Als mensen met bezieling bezig zijn en er lukt iets, ook al is dat nog zo klein, dan helpt het mij te geloven dat ooit alles goed komt voor de hele mensheid. Precies zoals bij de eucharistie: dat is een feestmaal op zeer bescheiden schaal dat me helpt te geloven dat ooit de hele mensheid met elkaar omgaat zoals wij symbolisch met elkaar omgaan bij de eucharistie: er is genoeg voor iedereen, iedereen staat naast elkaar en iedereen wordt geaccepteerd zoals zij of hij over de drempel is gestapt.
Leren
We kunnen via Missie Sint Paulus nog op een andere manier geholpen worden ons geloof serieus te nemen. Via Missie Sint Paulus kunnen we in contact komen met mensen die op een heel andere manier geloven dan wij in onze westerse context gewend zijn. Ik hoor vaak als over christenen in zuidelijke landen gesproken wordt, het woordje nog. O, die geloven nog zo spontaan en zo direct. Die putten nog echt kracht uit het geloof. Dat klinkt bijna alsof men denkt: wacht maar een jaartje of twintig, dan is dat er wel uit gegroeid, want dat is bij ons ook gebeurd; geniet nog maar even van je naïeve geloofsleven.
Ik denk dat het anders ligt. Gelovige christenen uit zuidelijke landen lopen niet twintig jaar achter, ze zijn niet kinderlijk en zeker niet primitief. Ze hebben vaak wel een minder beperkt idee van de werkelijkheid: er is meer dan je empirisch kunt waarnemen of rationeel kunt begrijpen. Er is dus ook meer ruimte om ervan uit te gaan dat de Heilige Geest werkelijk invloed heeft op de werkelijkheid van ons dagelijks leven.
Het gemakkelijkst kun je dat ervaren in een directe ontmoeting met de mensen uit het Zuiden zelf. Missie Sint Paulus wil daarom ook actief op zoek naar mogelijkheden om mensen uit het Zuiden die we kennen in contact te brengen met mensen in parochies. Gewoon om elkaar te ontmoeten en te leren kennen. Zo is bijvoorbeeld afgelopen zomer bisschop Ablon van de Filippijnen ruim een week te gast geweest in Egmond. Hij was in Nederland en Duitsland, omdat hij in eigen land gevaar liep. Samen met de Duitsers hebben we geld bij elkaar gelegd om hem voor een paar maanden naar Europa te laten reizen, zodat hij onder andere bij het Europese parlement kon lobbyen. Als je met hem praat dan merk je dat hij bijvoorbeeld het gebed erg serieus neemt. Als hij vraagt om voor zijn bisdom te bidden dan verwacht hij daar echt bescherming van. Ik kan daar straks bij de koffie wel iets meer over vertellen.
Maar het mooie is dat ik me helemaal niet uitgenodigd voel om mijn eigen manier van geloven te veranderen, maar eerder om mijn eigen OKKN geloof te verdiepen. Alle ingrediënten die we nodig hebben en die ook in gesprek met gelovigen uit het Zuiden naar voren komen zijn er al: in de eucharistie, in onze eigen voorbeden, in onze liederen.
Ik hoef die alleen maar serieus te nemen. Amen.