20181224 Kerstavond

Film

Het kerstverhaal doet me altijd een beetje denken aan een science fiction film van Steven Spielberg. Hij heeft eens een keer in een interview gezegd dat hij altijd probeert om te laten zien wat er gebeurt als het buitenaardse inbreekt in het doodgewone dagelijkse leven.

Dus je hebt aan de ene kant scenes met veel licht, overweldigend geluid, donderende stemmen en aan de andere kant mensen die in een doodgewoon huis wonen en zich afvragen hoe het zoontje naar honkbal gebracht moet worden omdat de auto kapot is.

Zoiets hebben we vanavond ook.

Er zijn herders die een beetje bij een vuurtje liggen te suffen en misschien wel flauwe moppen aan het vertellen zijn, of bespreken hoe ze de vos moeten vangen die gisteren weer een schaap heeft doodgebeten. En dan komt er ineens een engel en baden ze in een licht waarvan ze in het begin enorm schrikken. 

Ze krijgen te horen dat de redder van de wereld is geboren. 

En dan komt er een partij licht en geluid dat de herders hun hele leven niet zullen vergeten.

Maar ze hebben de boodschap wel gehoord en ze gaan op zoek.

Dan vinden ze niet een magische plek met hemelse muziek en prachtig aangeklede mensen, maar een eenvoudig doorsnee vader en moeder die zopas hun eerste kind hebben gekregen. Dat klopt overigens met wat de engelen vertelden: Let op, het is heel gewoon, een kind in doeken gewikkeld zoals alle pasgeboren babytjes en in een voederbak. Zoek dus niet naar een gouden wiegje en een zilveren rammelaar.

Is dit het nou?

Als ik van dit verhaal een film zou moeten maken, zou ik er zeker een twijfelende herder bij gefantaseerd hebben. Die zegt dan: Zeg, eh, mannen, waar staan we nou naar te kijken? Hebben jullie nog nooit een babytje gezien? Ik denk trouwens dat er iets mis is gegaan, hoor. Dit kan toch nooit de redder van de wereld zijn? We staan in de kraamkamer van de Familie Doorsnee! Als dit babytje de wereld kan redden, kan mijn buurjongen het ook en die komt bovendien uit een familie met invloed, dus dan is de kans sowieso groter dat ie wat voor elkaar krijgt.

Maar zoals we in elke kerststal kunnen zien, luisteren de herders niet naar deze twijfelaar: ze knielen allemaal eerbiedig voor het kribje neer.

Op een of andere manier kunnen ze de redding van de wereld in verband brengen met een doodgewoon klein babytje. Niet eens een kind van rijke of machtige ouders.

Baby

Wat doet een babytje in het algemeen met ons mensen? 

Ik denk een heleboel, maar vanavond noem ik twee dingen: een babytje roept vertedering op en maakt mensen bewust van de bedoeling van het leven.

IK denk dat babytjes vertedering oproepen, omdat ze op geen enkele manier een bedreiging voor volwassen mensen zijn. Ze zijn kwetsbaar en hebben alle hulp van een volwassene nodig om in leven te blijven. Maar door die kwetsbaarheid zijn ze juist ook weer heel sterk, want de meeste volwassenen hebben er heel veel voor over om ervoor te zorgen dat het goed gaat met het babytje. Het is veel makkelijker om aan een babytje onvoorwaardelijke aandacht, zorg en liefde te geven dan aan een volwassene. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit reacties op foto’s van vluchtelingen. De meningen over vluchtelingen zijn verdeeld, dat weten we, maar een foto van een klein jongetje dat in zijn blauwe shirt en zijn rode broekje verdronken op het strand ligt roept bij bijna iedereen het gevoel op: Dit kan niet de bedoeling van het leven zijn. 

Blijde boodschap

Onvoorwaardelijke aandacht en zorg en liefde kunnen geven omdat je je niet bedreigd voelt en de diepe overtuiging dat lijden en dood niet de bedoeling van het leven kunnen zijn. Twee elementen die de kern vormen van de boodschap van Jezus. Hij heeft geleefd om dat uit te dragen en te laten zien.

En hij noemde het een blijde boodschap. 

De boodschap van Jezus was niet: Nou moeten jullie mensen eens wat meer onvoorwaardelijke aandacht voor elkaar hebben en jullie moeten je ook wat meer voor vluchtelingen inspannen.

De boodschap was: Je hoeft eigenlijk nergens bang voor te zijn in het leven want het komt goed, ook in lijden, ook in sterven. DUS je kunt je helemaal overgeven aan dezelfde gevoelens die je zou hebben als voor een babytje. 

Amen