Je
kunt iemand geloven, of je kunt IN iemand geloven.
Als
je in iemand gelooft, dan wil je bij iemand zijn om je te laten inspireren. Je
wilt dat die persoon bereikt wat hij of zij voor zich ziet. En je bent als het
ware al aan het meehelpen voordat je je afvraagt of je in iemand gelooft. Je
bent veranderd en een beetje gaan lijken op de persoon in wie je gelooft.
Als
je gelooft dat iemand bijvoorbeeld de redder van de wereld is, of in de taal
van de bijbel, de messias, dan heb je iemand bezig gezien, je hebt gehoord wat
de plannen zijn, je hebt afgewogen of ze haalbaar zijn, of die persoon dat
allemaal wel in huis heeft.
Wie
weet heb je die persoon wel opgezocht om je vragen en twijfels te bespreken.
En
als je je realiseert dat je die persoon wel gelooft, kan het goed zijn dat je
niet verandert, maar hem of haar alle goeds toewenst bij de redding van de
wereld.
Jezus
wil alleen maar werken met de eerste groep, de mensen die IN hem geloven.
Niet
omdat hij kieskeurig is, maar omdat hij hun anders niks kan geven.
Hij
wil hun het eeuwige leven geven en dat kan alleen als ze daarvoor openstaan en
dat merk je aan hun houding, hun toenadering, de verandering die je merkt.
Laten
we niet denken dat het voor de discipelen gemakkelijker was in IN Jezus te
geloven dan nu voor ons. Zij wisten nog niet dat hij zou opstaan uit de dood,
zij wisten nog niet dat er een enorme organisatie -de kerk- zou komen die zich
twintig eeuwen door alle culturen heen door Jezus zou laten inspireren. Zij
zagen wat hij deed en hoorden wat hij zei, maar pas toen ze naar hem toe gingen
bewegen, pas toen ze zelf konden veranderen, toen pas konden ze zien wat Jezus
hun te bieden had, het eeuwige leven.
Helaas
staat er geen voetnoot in de bijbel die uitlegt wat Jezus daarmee bedoelt,
eeuwig leven. We zullen ernaar moeten raden. Ik doe een poging.
Het
heeft iets te maken met het inzicht dat de dood, sterven, niet het einde is van
ons bestaan. We gaan een andere fase in, waarin we geen contact kunnen hebben
met degenen die op aarde achterblijven en dat is verdrietig, maar we zijn op
een of andere manier bij God. En verder dan deze simpele zinnen gaat mijn
verstand niet.
Het
heeft ook iets te maken met het leven nu. Als je op Jezus wilt lijken, dan ga
je leven vanuit liefde. Liefde voor God, liefde voor elkaar en liefde voor
jezelf. Alles wat je daarin investeert heeft eeuwigheidswaarde. En dat kun je
soms merken doordat je op sommige momenten heel sterk voelt: dit wat er nu
gebeurt heeft eeuwigheidswaarde, dit doet er echt toe, dit telt mee, is van betekenis.
En
dat is een ander gevoel dan: O, kijk mij eens, wat ben ik toch goed bezig voor
mijn familie, mijn werk, de kerk, de maatschappij, etc.
Ik
ben de laatste tijd in IJmuiden veel bezig met de groep mensen tussen de 35 en
de 50. Die zien we niet erg vaak in de kerk. Ze hebben het druk, zijn soms
teleurgesteld in de kerk, vinden het vaak saai en ouderwets, zoeken hun heil
elders.
Ik
heb vaak vragen gekregen vanuit hun moeite in te geloven dat Jezus de messias
is. En ik herken de moeite die Jezus heeft met dit soort vragen. Ik wil er best
antwoord op geven, maar ik weet gewoon dat het niets uithaalt: ze gaan het toch
niet geloven. Precies zoals Jezus tegen de vragenstellers zegt: Ik heb het al
zo vaak gezegd en jullie geloven het toch niet. Ik heb dingen gedaan en erop
gewezen dat ik die doe doordat ik daarvoor kracht van God ontvang, maar ook dat
overtuigt jullie niet. Ik hou ermee op.
In
plaats daarvan zou ik willen laten zien hoe ik IN Jezus geloof. Hoe ik bij hem
wil horen, hoe ik regelmatig geestkracht ontvang, hoe ik veranderd ben in de
loop van mijn leven doordat ik me altijd weer door die Jezus Christus laat
inspireren.
Maar
ik vind maar moeilijk de juiste woorden. Terwijl ik er wel voor heb
doorgeleerd.
Wat
ik wel kan doen is benoemen wat ik zie. Bij mezelf en bij de mensen die ik in
het werk tegenkom.
Bijvoorbeeld
hoe ik in de paaswake vergat dat de gemeente ook een brandend kaarsje mee moet
nemen de kerk in en vriendelijk teruggeroepen werd. Ik zag bij deze en gene een
begripvolle glimlach, maar ik voelde ook heel duidelijk dat we hier niet bij
elkaar waren om elkaar op fouten te betrappen en ook niet om lief te zijn tegen
elkaar.
Ons
doel was simpelweg om pasen te vieren en dat ging voor alles.
Ik
denk dat als je dat met elkaar kunt ervaren, je iets te pakken hebt dat
eeuwigheidswaarde heeft.
En
eigenlijk moet ik dit misschien niet zo nadrukkelijk in woorden proberen te
vangen. Het klinkt al gauw wat overdreven en opgeblazen.
Maar
we moeten er ook voor waken dat we gedachteloos voorbij gaan aan wat we zelf
hier in huis hebben en net doen alsof dat weinig waarde heeft, bijvoorbeeld
omdat er maar met weinigen in de kerk zitten.
Wat
dat betreft kan ik leren van Richard en Lia. Ja, ja, Gerrit had ontdekt dat je
dit weekend 25 jaar koster bent en ook dat Lia eigenlijk al meteen mee deed. Ik
zie dit ook als een duo jubileum.
Ik
heb een paar mensen gevraagd om wat te benoemen over die vijfentwintig jaar.
Die zal ik straks onder de koffie noemen.
Mijn
voorganger, Joop Albers, vertelde ook een paar dingen en toen was ie even stil.
En na een korte pauze zei hij: Richard zegt dat ie gewoon wil dat de kerk
doorgaat. Punt.
Voor
mij een voorbeeld van geloven IN.
Ja
en nu staan jullie als voorbeeld even in de schijnwerpers, maar ik weet dat dit
voor ons allemaal geldt.
Ik
zie bij ons allemaal in wat we doen dat we geloven IN God, IN Christus, IN de
kerk.
En
ik geloof ook dat dit gezamenlijke geloof eeuwigheidswaarde heeft.
Amen