Een heilige plaats serieus nemen
Het eerste verhaal dat we hoorden gaat over bidden in de tempel. De tempel is een heilige plaats en we kunnen ervan uitgaan dat daar een soort kracht vanuit gaat. Dat de Geest van God daar merkbaar is.
Maar je kunt de Geest van God niet merken als je slecht leeft. Als het recht van de sterkste wint, als je echtbreuk pleegt, als je moordt om er zelf beter van te worden.
Het klinkt allemaal erg heftig, maar het komt er in feite op neer dat als je handelt volgens de wetten van de evolutie, dan sluit je je af van de Geest van God. Dan ben je bezig met OVERleven en snij je jezelf los van het LEVEN zelf. De evolutie is -kort gezegd- de survival of the fittest: degene die het beste om kan gaan met de leefomstandigheden zal de beste kansen hebben om zich voort te planten. En de kern van het leven volgens de wetten van de evolutie is dan ook voortplanting en overleven ten koste van de mensen om je heen.
Het lossnijden van de LEVEN zelf is het grote kwaad.
Leven volgens de wetten van de evolutie is leven volgens het recht van de sterkste.
En leven volgens het recht van de sterkste is leven vanuit angst. Want lang niet iedereen is de sterkste en ook de sterkste weet dat er ooit een einde komt aan zijn kracht en macht.
De bijbel zegt dat die weg van de angst dood loopt.
Als je leeft vanuit die angst en alleen maar bezig bent met overleven vergeet je te leven.
Je vergeet dat je in dit leven bent geroepen door een kracht die je ook na je dood niet los zal laten.
Je gaat op den duur jezelf zien als een hulpeloos stukje leven dat er plotseling was op aarde en er ook een keer niet meer zal zijn.
Je snijdt dus de band met de bron van je leven af en raakt er meer en meer van overtuigd dat je alles zelf moet doen en dat al je pogingen om iets van je leven te maken uiteindelijk zinloos zijn, omdat er aan je fysieke bestaan hoe dan ook een einde komt.
De Bijbel zegt dat je leven door zal gaan, ook al komt er een einde aan je fysieke bestaan. Het leven is sterker dan de dood.
Onvergankelijkheid
Paulus zegt dit met heel weinig woorden.
Eerst vertelt hij de gemeente dat binnenkort het koninkrijk van God aan zal breken. Hij houdt er echt rekening mee dat dit nog tijdens zijn leven zal gebeuren.
Er klinkt een enorme bazuin en dan verrijzen de doden en veranderen de levenden.
Hij zegt dat het sterfelijke, dat wat vergaat, onsterfelijkheid en onvergankelijkheid aan zal doen. Het beeld is dus niet zo dat we ons lichaam achterlaten zoals je een auto achterlaat bij de sloop als die het echt niet meer doet. Nee, we veranderen als complete persoon; we worden als het ware vernieuwd en leven door zonder de lichamelijke ongemakken van het huidige leven. En de gestorvenen krijgen een vernieuwd lichaam.
Ik heb erg mijn best gedaan om me dit voor te stellen, maar dat is me niet gelukt. Toch ga ik er wel in mee, omdat ik geloof dat Jezus echt uit de dood is opgestaan en dat de leerlingen dit gezien hebben en niet verzonnen hebben. En in het verlengde daarvan geloof ik dat die opstanding ook voor ons gewone mensen is weggelegd.
De overwinning op de dood
Paulus zegt: de prikkel van de dood is de zonde. En de kracht van de zonde is de wet.
Met wet bedoelt hij de wet van de kosmos, de wetten van de evolutie, het recht van de sterkste, de wetmatigheid die ervoor zorgt dat mensen overleven en voortplanten het allerbelangrijkste vinden. Die wet laat ons vergeten dat we er zijn doordat God ons uit liefde in de werkelijkheid heeft geroepen. Die wet belemmert ons om ontspannen te kunnen genieten van wat het leven te bieden heeft.
Jezus heeft de zuigkracht van de wetten van de evolutie zelf ook gevoeld. Hij was ook bang. Hij had ook een kwetsbaar lichaam. Maar Jezus heeft voorrang kunnen geven aan dat andere bewustzijn: dat God hem als een Vader in het leven wilde roepen en dat hij zich dus geen zorgen hoefde te maken.
En nu wij
Jezus heeft geleefd, is gestorven en is door God opgewekt uit de dood om ons mensen dat duidelijk te maken.
Maar wij zitten nog erg vast in ons alledaagse bewustzijn, dat erg verbonden is met het gegeven dat we kwetsbaar zijn. En dat is eigenlijk zonde van al het moois waarvan we kunnen genieten.
Zonde is niet altijd dat je foute keuzes hebt gemaakt, maar vooral dat je door die foute keuzes vergeet wat de basis van je leven is. Als je iets steelt, doe je eigenlijk jezelf tekort. Want je voedt de angst dat je misschien niet genoeg geld of andere dingen hebt om gelukkige te kunnen leven. Maar gelukkig leven begint -volgens de bijbel- met het besef dat je uit liefde in dit leven geroepen bent.
Dat besef doen we niet vanzelfsprekend in ons dagelijks leven op. Daar gelden vaak de wetten van de evolutie heel sterk. We moeten als gelovige christenen niet naïef en blij denken dat alles wel vanzelf goed zal komen in ons leven. Dat is niet realistisch.
Maar soms kom je heel even van dat alledaagse bewustzijn, waar je gewoon verstandige keuzes moet maken, in een ander soort bewustzijn. Soms kun je ineens het besef hebben: Hier gaat het om in het leven. Vaak heb je er dan helemaal niet zoveel woorden voor, maar is het meer een zeker weten.
Direct bewustzijn
Ik noem dat andere bewustzijn direct bewustzijn. Het gaat om een besef, een soort weten dat als het ware achter de woorden omgaat, geen woorden nodig heeft.
Het is de bedoeling van de kerk als gewijde ruimte en de liturgie met zijn symbolen, liederen en gebaren dat die ons helpen om in dit bewustzijn te komen. En dat zal de ene week beter lukken dan de andere. En de een zal er gevoeliger voor zijn dan de andere.
En daarom is geloof zo belangrijk.
Geloof dat die waarheid voor jouw leven er is, ook al ervaar je die niet elke dag.
Geloof dat het soms heel korte besef van hier gaat het om in mijn leven belangrijk is en gekoesterd moet worden. Het is geen droom of fantasietje, maar direct contact met de waarheid van het leven.
Om dat geloof te onderhouden en elkaar te helpen in dat directe contact komen we elke week naar de kerk.
Amen