Schrikeffect
Lukas gebruikt vaak sterke beelden en heftige woorden om te vertellen wat Jezus bedoelt.
Er loopt een grote groep mensen om Jezus heen en met Jezus mee.
Wat zal die mensen ertoe bewogen hebben om met Jezus mee te lopen?
Een keer met eigen ogen een genezing zien?
De wijsheid over de bedoeling van het leven horen in prachtige verhalen?
Gewoon bij hem zijn en je koesteren in de warmte die hij uitstraalt?
Het lijkt wel alsof Jezus de mensen waarschuwt: Denk niet dat je mij zomaar kunt volgen.
En dan klinkt het harde woord haten.
Je moet je familie haten en zelfs je eigen leven als je Jezus wilt volgen.
Je moet bereid zijn te lijden.
Dat zijn extreme woorden waar ik steeds weer van schrik als ik ze lees.
Wat zegt Jezus niet?
Het is goed om te bedenken wat Jezus niet zegt.
Hij zegt niet dat de mensen hem moeten volgen, omdat ze anders nooit in de hemel zullen komen.
Hij zegt niet dat de mensen moeten kiezen tussen hem en hun familie.
Jezus gaat ervan uit dat mensen zelf in volle vrijheid kunnen kiezen of ze hem willen volgen, echt met hem mee willen trekken, of niet. Wij kennen de afloop van zijn leven en wij weten dat zelfs de meest trouwe leerlingen niet in staat waren om de weg van Jezus helemaal mee te lopen tot het einde. Ze vluchtten weg in de nacht en lieten Jezus alleen.
Jezus heeft maar een paar keer aan iemand gevraagd om hem te volgen. Dat zijn de leerlingen die hij zelf geroepen heeft en dat zijn ook de leerlingen die na zijn dood en opstanding zijn boodschap verder bleven vertellen.
Tegen de mensen uit de menigte zegt Jezus niet: Volg mij. Maar eerder: Weet je wel waaraan je begint?
Eigenlijk roept hij de mensen op om bij zichzelf na te gaan of ze het wel in huis hebben om Jezus te volgen.
Wat is dan de vraag?
Je kunt Jezus niet zomaar volgen omdat je dat heel graag wilt. Net zoals je niet een toren kunt bouwen omdat je dat heel graag wilt. Je zult ook moeten nagaan of je het wel kunt.
Om Jezus te volgen moet je op een speciale manier in het leven staan. Je moet heel duidelijk voelen dat je je leven van God gekregen hebt, omdat God jou in het leven heeft geroepen. Dat je daarnaast nog familie hebt, van wie je houdt en dat je ook vanuit jezelf graag leeft is iets anders.
Ik heb ivoor een project in IJmuiden een aantal mensen geïnterviewd met de vraag: Wat vind u echt belangrijk; wat doet er voor u echt toe?
Heel veel mensen gaven antwoorden die ik zelf ook zou kunnen geven: Mijn familie is belangrijk en natuurlijk dat je gezond bent.
Ik geloof niet dat Jezus ooit tegen iemand zou zeggen: Wat een flauwekul! Familie en gezondheid zijn helemaal niet belangrijk.
En toch weet iedereen dat familie en gezondheid minder belangrijk zijn dan het leven zelf. En dat familie en gezondheid niet eeuwig zijn. Hoe gezond je ook bent en hoe veel je ook van je familie houdt, het leven houdt een keer op.
En Jezus was op aarde gekomen om te laten zien dat het leven niet bij de dood op hoeft te houden.
Maar dan moet je goed tot je door laten dringen dat je leven niet een gegeven is, maar een geschenk en dat je eigenlijk leeft omdat God je in dit leven heeft geroepen en je dus niet los zal laten bij je fysieke dood.
Lijden en dood
Dat betekent je eigen leven haten. Weten dat het leven dat je leeft niet zomaar van jou is, maar een bedoeling heeft. Maar kun je wel zo in het leven staan dat je het niet meer ten koste van veel vast wilt houden? Is het niet onmenselijk om dat van jezelf te vragen?
Inderdaad, dat is onmenselijk.
Jezus vraagt dat dus ook niet van mensen. Hij weet wel dat vrijwillig je kruis op je nemen en afstand doen van alles wat je leven de moeite waard maakt, kiezen voor lijden, dat dat een onmenselijke opdracht is.
Is dit de goede afronding?