Marta en Maria
De video van deze preek staat:
Komt God op bezoek
Abraham
zit voor zijn tent. Komt God ineens op bezoek.
Hij
gaat onmiddellijk aan de slag. Als je het zou filmen, zou je hem voortdurend
bedrijvig heen en weer zien lopen. Bijna overdreven. Hij legt Sara zelfs uit
hoe ze brood moet bakken: drie schepel fijn meel, goed kneden en dan koeken
bakken.
Drie
schepel is ongeveer 16 kilo, staat er in een commentaar. Kilo’s brood of
pannenkoek per persoon.
Dan
nog het kalf, wrongel, melk.
Abraham
is overdreven druk in de weer en als de gasten eten, staat hij er bij en kijkt
ernaar. Het is geen werkdiner, waar je overlegt over de toekomst.
Sara
staat achter de flap van de tent, achter Abrahams rug te luisteren.
Die
wil weten wat de bezoekers te zeggen hebben.
Het
lijkt wel alsof het Abraham ontgaat wat de bezoekers te vertellen hebben. Sara
zal een zoon hebben! Eindelijk wordt de belofte vervuld, waar hij al zo lang op
gewacht heeft.
Hij
zou zelfs ter plekke aan God kunnen vragen waarom het zo lang geduurd heeft.
Maar
Abraham reageert niet.
Sara
wel. Zij neemt het serieus. Een zoon, over een jaar. Waanzin. Al jaren niet
meer ongesteld. Ze lacht hardop.
Misschien
zit er spot in die lach, misschien verdriet, wanhoop, hoop. Niemand die het
weet.
God
vraagt aan Abraham waarom Sara lacht, maar Abraham geeft geen antwoord. Sara
wel. Dat staat in het vervolg. Ze voelt kennelijk dat het menens is en wordt
bang. Ze zegt: Ik heb niet gelachen. Maar de bezoeker zegt: Ja hoor, je hebt
wel gelachen.
Abraham laf? Geïntimideerd?
Het
is een raadsel waarom Abraham niet praat en meedoet. Waarom hij niet tot zich
door kan laten dringen dat God bij zijn bezoek iets te vertellen heeft.
Onmiddellijk
na deze gebeurtenis wandelt hij met God mee en ziet Sodom en Gomorra liggen.
God is van plan die steden te bombarderen omdat de inwoners verschrikkelijk
zondig zijn. Zoals bekend gaat Abraham dan onbevreesd onderhandelen met God om
nog een paar mensen aan de ramp te laten ontsnappen. Bang en geïntimideerd is
hij niet.
Het
is een raadsel waarom hij Gods dreigement over Sodom en Gomorra onmiddellijk
serieus neemt en waarom hij niet reageert op de aankondiging van zijn
langverwachte zoon. Misschien teveel bezig met regelen, zodat het God aan niets
zal ontbreken, zodat God merkt hoe vereerd Abraham zich voelt dat God op bezoek
komt?
Komt Jezus op bezoek
Jezus
komt op bezoek in het huis van Marta. Marta in de weer met van alles en nog wat
zodat het Jezus aan niets ontbreekt en zodat Jezus wel zal voelen hoe vereerd
zij is met zijn komst in haar woning.
En
dan zit zus Maria domweg bij Jezus te luisteren. Net als Sara is ze benieuwd
naar wat de gast te zeggen heeft en wordt ze kennelijk niet afgeleid door al
het regelwerk.
Marta
voelt nattigheid.
Natuurlijk
is zij de gastvrouw en is het logisch dat zij zich verantwoordelijk voelt voor
de ontvangst. Maar als ze Maria ziet zitten, ziet ze ook wel dat ze iets mist.
Ze heeft geen idee wat Jezus bespreekt, maar aan het gezicht van Maria te zien
is het prachtig.
Ze
twijfelt en in plaats van haar zuster zachtjes achter de hand aan te spreken Doe jij ook eens wat, vraagt ze wat
Jezus ervan vindt.
Marta,
Marta, zegt Jezus. Naar mijn gevoel vriendelijk, niet spottend, niet oordelend.
Jezus zegt wat hij ziet: Marta is met veel dingen tegelijk bezig, maar er is
niet zoveel nodig voor een warme ontvangst. De keuze van Maria is zo gek nog
niet.
En
zoals mijn tante zei toen ze haar chocoladetoetje op had: Zo, dit nemen ze niet meer van me af, al zal de bom straks vallen; zo
zegt Jezus van Maria: wat zij binnen heeft gekregen, nemen ze niet meer van
haar af.
God ontmoeten
Pastoor
Mattijs Ploeger en ik hadden laatst een mooi gesprek.
Het
ging over de mis. Wat daar eigenlijk te beleven valt.
Hij
kwam met het woord Het Heilige.
Hij
zei: Daar gaat het eigenlijk om. We gaan als gelovigen om met het heilige, we
ontmoeten God. En vandaar ging het gesprek over de vraag wat wij kleine mensen
nodig hebben om God te ontmoeten, iets van het heilige te ervaren.
Helpen de voorbereidingen je of zitten die
je in de weg?
Ik
denk dat het goed is om je voor te bereiden op de ontmoeting met God. Elke keer
weer, elke week weer.
En
dan is het ook goed als de dingen klaar staan en als de boel goed geregeld is.
De
belangrijke vraag wordt dan: helpen de voorbereidingen je om de dienst te
beleven zodat er iets bij je naar binnen komt dat ze je niet meer afpakken, of
zitten de voorbereidingen je in de weg.
Binnenkort
staan er filmpjes op ons videokanaal waarop je ziet hoe de kosters elke week
weer ervoor zorgen dat de dingen geregeld zijn voor de kerkdienst.
En
ik hoop dat ik na de zomer ook met anderen in gesprek kan gaan over de vraag
hoe zij zich voorbereiden op de kerkdienst, wat anderen doen om iets te ervaren
dat je niet zo gemakkelijk ergens anders kunt vinden.
God ontmoeten
In
de bijbelverhalen van vandaag ziet het er heel simpel uit. God komt eenvoudig
langs, zonder donder en bliksem, zonder lichteffecten, zonder dat de mensen in
trance hoeven te raken of maandenlang in meditatie verzonken zijn. Jezus komt
gewoon op bezoek en zegt als het ware: Ik heb best trek in koffie, maar alleen
als je hebt.
Wij
kunnen God in de dienst ontmoeten. In een lied, of een paar woorden die ons
raken. In een gebed of een zin die ons wakker schudt. In de overbekende zinnen
van de liturgie die soms ineens een diepere betekenis kunnen krijgen. In een
stukje preek. In de ogen van iemand die je aankijkt bij de vredegroet, in de
communie.
Het
gaat er vaak niet om te zoeken naar heel bijzondere gebeurtenissen of
topervaringen, waarvan de rillingen je
over de rug lopen.
Het
gaat er vaak om in de gewone omgang er echt vanuit te durven gaan dat God spreekt. Om niet slordig met de gewone en
bekende handelingen en woorden om te gaan, maar met aandacht. Geen
schijnheiligheid, geen gewichtigdoenerij, maar eenvoudige aandacht.
Een
serieus en plechtig gezicht is vaak niet eens nodig. Serieus nemen wat er
gebeurt en wat dit met je doet, ervan uit durven
gaan dat je omgaat met iets heiligs midden in het gewone leven. En je daar ook
naar te gedragen. Daar gaat het om.
Amen.