Vreemde boodschap
Het klinkt zo mooi, zo krachtig en veelbelovend.
De oogst is erg groot en er zijn dus heel veel arbeiders nodig om die oogst binnen te halen.
In de geschiedenis van de kerk is dit verhaal vaak verteld om aan te geven dat er veel mensen als het ware op de drempel van het geloof staan en binnen gehaald moeten worden door zendelingen en evangelisten die er op uit trekken.
Er zijn wel campagnes gevoerd waarin ook voor zieken werd gebeden om zo duidelijk te maken dat je ook nog iets terugkreeg als je lid van de betreffende kerk zou worden.
Maar er staat iets vreemds.
Jezus zegt niet tegen de 72 mensen die uitgezonden worden: Ik kan het niet alleen af, en ook die twaalf leerlingen van me is nog te kort, dus nu moeten jullie helpen om de mensen in de dorpen langs te gaan en ze te overtuigen van de mooie kanten van het geloof.
Jezus zegt: Vraag aan de eigenaar van de oogst dat hij arbeiders stuurt om de oogst binnen te halen.
Wat is er aan de hand? Wie is de Heer van de oogst en wie zijn die arbeiders?
De Heer van de oogst en de arbeiders
Ik denk dat de Heilige Geest die in de harten van de mensen werkt de Heer van de oogst is. Die Geest zorgt ervoor dat wij gewone mensen weten, diep in ons hart, wat de bedoeling van ons leven is. We hoeven alleen maar naar die stem te luisteren en het te gaan doen.
Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Dat weten we ook wel.
Dat zinnetje dat de velden wit zijn, dus dat de tarwe rijp is om binnengehaald te worden, lijkt aan te duiden dat er een moment in het leven van Jezus gekomen was waarop hij zei: Oke, nou heb ik wel genoeg gepreekt en wonderen gedaan, de mensen zijn nu rijp om zich te bekeren.
Maar dat klopt niet met de verhalen die aan het verhaal van vandaag voorafgingen.
Ik denk dat de oogst altijd rijp is. Dat wij gewone mensen altijd ervoor kunnen kiezen om ons open te stellen voor de kracht van Gods geest en zo de oogst binnen te halen.
Voorafgaand
We zijn midden in het verhaal dat Lukas over Jezus vertelt.
Hij heeft verteld hoe Jezus Elia en Mozes ontmoet op de berg en met hen bespreekt hoe hij aan zijn einde komt. Hij weet dus al dat hij verguisd wordt, zal lijden en sterven.
Daarna dreef hij een boze geest uit bij een jongen, omdat de vader van die jongen hem in zijn wanhoop bij Jezus bracht.
Hij zegt nog een keer tegen zijn leerlingen dat hij als een misdadiger zal sterven, maar zijn leerlingen begrijpen dat niet. Ze beginnen ruzie te maken wie de belangrijkste leerling is en dat zet Jezus een kind in hun midden met de boodschap: Wie de kleinste, de minst belangrijke durft te zijn, is de grootste in het koninkrijk.
Vorige week hoorden we dat hij vastbesloten was om naar Jeruzalem te gaan om daar zijn leven te voltooien en nu lijkt hij dat weer uit te stellen om een zendingscampagne te ondernemen.
En het lijkt wel alsof Jezus er bovendien helemaal geen rekening mee houdt dat de campagne een succes wordt. Hij geeft nauwkeurige instructies wat de 72 moeten doen als ze niet welkom zijn en als de mensen hun boodschap niet willen aannemen.
Geen voorbeeld van hoe we de kerk vol moeten krijgen
Ik denk dat dit verhaal geen voorbeeld is van hoe we tegenwoordig aan zending moeten doen, of van hoe we er tegenwoordig voor moeten zorgen dat de kerk vol wordt.
Het binnenhalen van de oogst is iets anders dan zoveel mogelijk mensen ervan overtuigen dat ze lid moeten worden van onze parochie, van onze kerk.
Wij moeten ons zelf niet vergelijken met die 72 die uitgezonden worden, maar met de mensen bij wie ze terechtkwamen met hun blijde boodschap.
De 72 mensen zeggen als het ware tegen ons: Het koninkrijk van God is bij jullie gekomen.
Zoals je tegen iemand die dorst heeft zegt: Hier is water, pak een glas en doe je mond open.
Wij hoeven dus alleen maar toe te happen.
Aan het werk
Die 72 moeten mensen zoals wij helpen te doen wat ze diep van binnen eigenlijk wel zouden willen, maar vaak niet durven.
Zoveel mensen zijn dorstig naar gerechtigheid. Ze klagen over al het onrecht op de wereld. Ze noemen de regering of machtige organisaties die daar iets aan moeten doen. En ze hebben gelijk.
Maar Jezus zegt ook: Als je dorstig bent naar gerechtigheid, wees dan gewoon rechtvaardig. Dat is een mooi begin.
Dan maak je al een begin met de oogst.
En het hoeft niet spectaculair te zijn wat we doen.
De 72 vertellen opgewonden hoe ze ineens konden genezen en boze geesten uit konden drijven.
Dan zegt Jezus: Prima dat je dit kon doen door de kracht van de Heilige Geest, maar het is belangrijker dat je naam opgeschreven staat, omdat je gewoon aan de slag bent gegaan. Omdat je gewoon gelooft dat het zin heeft om te beginnen, of om door te zetten.
Mensen kunnen voor het goede of voor rechtvaardigheid kiezen omdat er wonderbaarlijke genezingen plaatsvinden. Ze zouden dan kunnen denken: Degene die me vertelt wat eigenlijk de bedoeling van het leven is zal wel gelijk hebben, want hij of zij kan zulke wonderlijke dingen doen.
Jezus redeneert anders. Hij heeft liever dat wij mensen kiezen om te leven zoals ons leven bedoeld is doordat we dat zelf inzien, doordat we die innerlijke stem durven horen en doordat we ook durven te doen wat die stem zegt.
Amen