Veel of weinig?
Het zijn een bekende vragen: Kom ik wel in de hemel? Is het makkelijk om in de hemel te komen? Is het maar voor weinig mensen weggelegd?
En op een of andere manier hebben gelovigen ook het gevoel dat het er maar heel weinig zullen zijn. Dat komt door teksten zoals Velen zijn geroepen en weinigen uitverkoren.
Maar uit het verhaal van vandaag blijkt niet dat er maar weinig mensen behouden zullen blijven.
Jezus vertelt wel dat velen zullen proberen de nauwe poort binnen te gaan, maar dat velen tekort zullen schieten om er ook doorheen te komen.
Je best doen?
Gaat het dan over je best doen, braaf zijn, goede daden doen, een stoelpoot in de hemel neerzetten en dan doorzetten totdat je je eigen plekje hebt veroverd?
Ik denk het niet.
Het gaat om iets simpels. Om een keuze. Om de keuze voor Christus.
En die keuze moet een echte keuze zijn.
Dat blijkt uit de scene die Jezus schetst.
De heer van het huis heeft de deur op slot gedaan, maar er zijn buiten mensen die er nog in willen.
Ze zeggen: Je kent ons toch wel, we hebben nog samen gegeten en gedronken. We hebben je nog horen vertellen.
Maar die heer zegt dat hij hen niet kent. Dat ze ongerechtigheid bedrijven.
Bij dat woord ongerechtigheid denk je meteen aan slechte en boosaardige dingen. Maar het kan ook betekenen: niet het juiste. Als je verdwaalt kan dat komen doordat je niet de juiste weg hebt gekozen. De mensen die op de deur bonzen hebben Jezus wel gezien en meegemaakt, maar ze hebben er niet voor gekozen om Jezus te volgen in zijn visie op het leven.
Visie op het leven
Voor Jezus is het leven niet een gegeven, een uitgangspunt, maar een geschenk. Hij heeft ons mensen erop gewezen dat God niet alleen een oneindig ver en onkenbaar wezen is, maar ook gezien en beleefd kan worden als een vader. Hij was misschien de eerste die het waagde om die verheven God Abba, papa, te noemen. Hij heeft beseft dat hij in het leven is geroepen en dat hij zijn leven te danken heeft aan die abba, die papa.
En hij heeft geleefd vanuit de dankbaarheid dat hij dat leven gekregen heeft, maar vooral ook vanuit de gedachte dat God, dus degene die het leven heeft gegeven, ook bepalen zal wat de bedoeling van dat leven is. In de tuin van Getsemane is hij erg bang voor de komende uren en hij wil liever dat het anders loopt. Maar hij zegt: Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.
Dankbaarheid en controle zucht
Als je deze houding van Jezus ziet en tot je door kunt laten dringen, zul je voortaan proberen te leven vanuit dankbaarheid. Simpel omdat je beseft dat diezelfde God, die als een papa Jezus het leven heeft gegeven, ook jou het leven heeft gegeven. Op precies dezelfde manier.
De grote vraag in je leven is dan niet: Zal ik wel behouden worden; maar: Hoe kan ik leven zoals God mijn leven bedoeld heeft?
Er is verschil tussen die twee vragen.
De ene wordt gesteld vanuit een soort egoistische controlezucht: Weet ik wel zeker dat het met mij goed komt. Dat roept bij Jezus een botte reactie op in harde woorden.
Dat is wel een andere houding en een andere vraag.
Hoe zou Jezus gereageerd hebben als de mensen hadden gevraagd: Meester, hoe kan ik uitdankbaarheid leven en hoe kan ik erachter komen wat de bedoeling van god met mijn leven is? Misschien niet zo hard en bot.
Muziek maken
Wat is er dan zo erg aan controlezucht? Oké, het is egoïstisch, maar is dat dan zo erg om je zorgen te maken over je toekomst?
Het is niet zo erg en je doet er eigenlijk geen mens kwaad mee, maar het is niet goed voor jezelf.
Die vraag vanuit controlezucht maakt het bijna onmogelijk om de dankbaarheid te voelen dat je in het leven geroepen bent. Als je je teveel bezighoudt met de vraag of je wel of niet gered zult worden, bent je eigenlijk o0 de verkeerde weg beland. Je bent in feite al verdwaald. Je bent met de onjuiste vragen bezig.
Het is alsof je in een muziekgezelschap zit en bij elke repetitie vraagt hoeveel fouten je mag maken.
Als je met dat soort vragen bezig bent, kun je je bijna niet meer concentreren op het samen muziek maken.
Uit alle windstreken
Aan het eind van het verhaal van vandaag zegt Jezus dat uit alle windstreken mensen zullen komen en aanzitten in het koninkrijk. Dat hoeven er dus helemaal niet weinig te zijn.
Vervolgens zegt hij: de eersten zullen de laatsten en de laatsten zullen de eersten zijn.
Dat betekent dat je niet aan je maatschappelijk positie kunt aflezen of je behouden zult worden. Maar ook niet aan andere kenmerken: of je aardig bent, behulpzaam, filosofisch, of wat dan ook.
God houdt niet van ons omdat we ons best doen. God houdt van ons omdat we zijn wie we zijn.
Als we dat zien en geloven, zullen we leven vanuit dankbaarheid.
En vanwaaruit proberen we te leven zoals God leven bedoeld heeft.
Vanuit dankbaarheid en niet vanuit controlezucht om een plekje in de hemel bij elkaar te sparen.
Het is eigenlijk simpeler dan je denkt.
Geen ingewikkelde redeneringen over de vraag wie er nu wel en wie er nu niet gered wordt.
Leven vanuit dankbaarheid dat je leeft. Dat is het.
Amen.